Ζουρνατζής Ε., Λαζαρίδου Μ. , Παπαδόπουλος Ο. , Συμεωνίδης Γ., Μπιλιάλη Ε., Τσιρίδου Ο., Πατελάρος Ε. (Μάιος, 2017). Προφορική ανακοίνωση στο 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας, Θεσσαλονίκη 10-14 Μαΐου 2017.
Η διαφορική διάγνωση αποτελεί καθημερινότητα για τους περισσότερους κλινικούς των ψυχικών διαταραχών. Η συννοσηρότητα σύμφωνα με τα συστήματα ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών DSM-IV (1994 & ICD-10, 1992) δημιουργεί αρκετές φορές δυσχέρειες τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Στην παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε η διερεύνηση πιθανών διαφορών στις νοομετρικές υποκλίμακες του ελληνικού WISC-III και στις κλίμακες συνδρόμων και εναρμονισμένων με το DSM-IV υποκλίμακες συμπεριφοράς του Child Behavior Checklist (CBCL) Achenbach (ελληνική στάθμιση 2003) μεταξύ των παιδιών με ΔΕΠ-Υ και του συνδρόμου Asperger. Το δείγμα αφορούσε σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 6-13 ετών με ΔΕΠ-Υ (Ν=57 Μ.Ο. ηλικίας 9 έτη, τυπική απόκλιση 2 έτη) και με σύνδρομο Asperger (N=26 M.O. ηλικίας 9 έτη, τυπική απόκλιση 2 έτη ). Ο Γενικός Δείκτης Νοημοσύνης IQ>80 και με μέσο όρο IQ=104. Η διάγνωση έγινε από έμπειρους κλινικούς σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας, βάσει των κριτηρίων του DSM-IV και τη συνέντευξη γονιών, με ταυτόχρονη χορήγηση των σταθμισμένων για την Ελλάδα ψυχομετρικών εργαλείων WISC-III και CBCL. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το κριτήριο Mann – Whitney (U) λόγω μη κανονικών κατανομών. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντικές διαφορές όπως για παράδειγμα στην υποκλίμακα του WISC-III «Σειροθέτηση Εικόνων» και για το CBCL μόνο για την «παράβαση κανόνων». Φαίνεται λοιπόν ότι η σύγκριση των υποκλιμάκων για τις παραπάνω διαταραχές (ΔΕΠ-Υ και Asperger) χρησιμεύει στον ειδικό για τη διαφορική διάγνωση των δύο διαγνωστικών κατηγοριών και κυρίως στη θεραπευτική παρέμβαση που θα ακολουθήσει. Με αφορμή τα παραπάνω αποτελέσματα συζητείται η σημασία της έννοιας της συννοσηρότητας στην ταξινόμηση των ψυχικών διαταραχών.
Λέξεις κλειδιά: ΔΕΠ-Υ, Asperger, WISC-III, CBCL, διαφοροδιάγνωση, συννοσυρότητα.