Ψυχάγειν Καβάλα Ψυχοθεραπεία

Ζουρνατζής, Ε., Συνοδινού, Κ., & Χατζάκη, Α. (2009). Η σχέση μεταξύ τηςαπόδοσης των αιτίων και της αυτοαποτελεσματικότητας σε γονείς παιδιών ανάλογα με την παρουσία ή όχι κάποιας διαταραχής. Προφορική ανακοίνωση στο 1^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γνωσιακών – Συμπεριφορικών προσεγγίσεων σε παιδιά και εφήβους, Αθήνα Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο 3-5 Απριλίου.

     Σε πρόσφατες έρευνες διαπιστώθηκε πως οι αποδόσεις των αιτίων μεσολαβούν μερικώς μεταξύ της συμπεριφοράς των παιδιών με τη συμπεριφορά των γονιών τους (Johnston & Ohan, 2002˙ Sacco & Murray, 2003). Σε άλλη έρευνα (Mone & Baker, 1992) διαπιστώθηκε ότι ανάλογα με την απόδοση της αιτίας διαμορφώνονταν και ανάλογα η αίσθηση της αυτοαποτελεσματικότητας.

    Στην παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της απόδοσης των αιτίων με την αυτοαποτελεσματικότητα (self efficacy) των γονιών ανάλογα με την παρουσία ή όχι κάποιας διαταραχής στα παιδιά τους.

    Το κλινικό δείγμα Ν=170 αποτέλεσαν γονείς παιδιών ηλικίας 6-15,5 ετών (Μ.Ο.=10,2). Οι γονείς συμπλήρωσαν (πριν τη διάγνωση από έμπειρο ειδικό) ερωτηματολόγιο των διαστάσεων των αποδόσεων των αιτίων της συμπεριφοράς των παιδιών τους σύμφωνα με τη θεωρία του Weiner (τόπος, σταθερότητα, ελεγξιμότητα). Επίσης, την υποκλίμακα για τη διαχείριση της συμπεριφοράς (classroom management) της πλήρους έκδοσης της αυτοαποτελεσματικότητας Teachers’ Sense of Efficacy Scale (Tschannen-Moran, & Woolfolk, 2001) σε μετάφραση και προσαρμογή για γονείς. Επίσης, την ελληνική στάθμιση του ψυχομετρικού εργαλείου Child Behavior Check List (ΣΑΕΒΑ, Ρούσσου & συν., 2003) για την παρουσία ή όχι κάποιας διαταραχής στα παιδιά τους.

    Από στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι η διάσταση της «ελεγξιμότητας» αποτελεί προβλεπτικό παράγοντα (β= -,256, p<,01), για τον προσδιορισμό της αίσθησης της αυτοαποτελεσματικότητας.

     Στη βάση των ευρημάτων αυτών συζητείται το ενδεχόμενο να αποτελούν χρήσιμο εργαλείο σε ειδικούς αλλά και σε γονείς προκειμένου να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τις δυσκολίες στη συμπεριφορά των παιδιών τους μέσω της  γνωσιακής – συμπεριφορικής προσέγγισης δημιουργώντας τα κατάλληλα «σχήματα» των αιτιολογικών παραγόντων των προβλημάτων που δημιουργούνται λόγω της παρουσίας κάποιας διαταραχής.