Ψυχάγειν Καβάλα Ψυχοθεραπεία

Ζουρνατζής Ε., Λαζαρίδου Μ., Γκιμπιρίτη Μ., Γουλιανός Α. (Μάιος 2013).  Πιλοτική έρευνα για τη χρησιμότητα των υποκλιμάκων του WISC-III στη διαφορική διάγνωση μεταξύ της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) και του συνδρόμου Asperger. Προφορική ανακοίνωση στο 14^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας, Αλεξανδρούπολη 15-19 Μαΐου 2013.

     Η συννοσηρότητα σύμφωνα με τα συστήματα ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών DSM-IV (1994 & ICD-10, 1992) δημιουργεί αρκετές φορές δυσχέρειες στη θεραπευτική αντιμετώπιση.

     Στην παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε η διερεύνηση πιθανών διαφορών στις υποκλίμακες του WISC-III μεταξύ των παιδιών με ΔΕΠ-Υ και του συνδρόμου Asperger, οι οποίες ενδέχεται να βοηθήσουν στη διαδικασία της διαφορικής διάγνωσης και κατά συνέπεια την επιλογή ανάλογης θεραπευτικής παρέμβασης.

      Το δείγμα αφορούσε σε παιδιά και εφήβους με ΔΕΠ-Υ (Ν=22 Μ.Ο. ηλικίας 9,3 έτη) και με σύνδρομο Asperger (N=15 M.O. ηλικίας 9,2 έτη). Ο Γενικός Δείκτης Νοημοσύνης (IQ) για όλα τα παιδιά ήταν πάνω του 85 και με μέσο όρο IQ=103. Η διάγνωση έγινε από έμπειρους κλινικούς σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας, βάσει των κριτηρίων του DSM-IV και τη συνέντευξη γονιών, με ταυτόχρονη χορήγηση της νοομετρικής κλίμακας WISC-III.

     Τ’ αποτελέσματα έδειξαν σημαντικές διαφορές όπως για παράδειγμα στην υποκλίμακα «Σειροθέτηση Εικόνων». Φαίνεται λοιπόν ότι η σύγκριση των υποκλιμάκων τόσο για τις παραπάνω διαταραχές (ΔΕΠ-Υ και Asperger) όσο και για την αυτιστική διαταραχή χρησιμεύει στον ειδικό για τη διαφορική διάγνωση των δύο διαγνωστικών κατηγοριών και κυρίως στη θεραπευτική παρέμβαση που θα ακολουθήσει. Με αφορμή τα παραπάνω αποτελέσματα συζητείται η σημασία της έννοιας της συννοσηρότητας στην ταξινόμηση των ψυχικών διαταραχών.