Ψυχάγειν Καβάλα Ψυχοθεραπεία

Ζουρνατζής, Ε., Αγγελή, Κ., Καλαντζή-Αzizi, Α. (2003, Μάιος). Το επίπεδο αυτοεκτίμησης σε παιδιά 4-8 ετών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα. Προφορική ανακοίνωση στο 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχολογικής Έρευνας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Ρόδος.

     Η ΔΕΠ-Υ αποτελεί μία από τις συχνές διαταραχές της ανάπτυξης κατά την παιδική ηλικία. Σύμφωνα με το διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV (American Psychiatric Association, 2000) το ποσοστό των παιδιών με ΔΕΠ-Υ κυμαίνεται στο 3-5% του συνόλου του παιδικού πληθυσμού. Στην παρούσα έρευνα διερευνήθηκε αφενός η συχνότητα της πιθανότητας εμφάνισης της ΔΕΠ-Υ και αφετέρου η σχέση της διαταραχής με την αυτοεκτίμηση σε μη – κλινικό δείγμα 308 παιδιών, ηλικίας 4-8 ετών που φοιτούν σε κανονικό νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο, από αστικές και επαρχιακές περιοχές της Ελλάδας. Οι εκπαιδευτικοί των παιδιών συμπλήρωσαν το Τεστ Ανίχνευσης της ΔΕΠ-Υ (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder Test) (Gilliam, 1995) και την Κλίμακα Αξιολόγησης του Επιπέδου Αυτοεκτίμησης (Behavioral Academic Self – Esteem) (Coopersmith & Gilberts, 1982) με την οποία αξιολογήθηκε το επίπεδο αυτοεκτίμησης καθώς και οι επιμέρους παράγοντές της (ανάληψη πρωτοβουλιών, κοινωνική προσαρμογή, αντίδραση στην επιτυχία-αποτυχία, αποδοχή από τους συνομήλικους και αυτοπεποίθηση).  Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης ΔΕΠ-Υ παρουσιάζουν συχνότερα χαμηλότερο επίπεδο αυτοεκτίμησης σε σχέση με τους συνομήλικούς τους. Επιπλέον, από τα πρωτογενή χαρακτηριστικά της ΔΕΠ-Υ, η υπερκινητικότητα φαίνεται ότι επηρεάζει λιγότερο το επίπεδο της αυτοεκτίμησης σε σχέση με την παρορμητικότητα και την απροσεξία.