Ψυχάγειν Καβάλα Ψυχοθεραπεία

Τα κριτήρια διάγνωσης στα παιδιά και στους εφήβους είναι τα ίδια με αυτά τα για τους ενήλικες (μόνη διαφορά ότι για τα παιδιά, δεν απαιτείται να μπορούν τα ίδια να αναγνωρίζουν την υπερβολή και το αδικαιολόγητο των συμπτωμάτων τους).

Επαναλαμβανόμενες ιδεοληψίες και οι ψυχαναγκασμοί

• Ενασχόληση τουλάχιστο για μια ώρα την ημέρα  (καταπόνηση και δημιουργία προβλημάτων στη λειτουργικότητά του).
• Είναι επαναλαμβανόμενες και αθέλητες σκέψεις, εικόνες, ιδέες ή παρορμήσεις, τις οποίες το άτομο βιώνει ως ιδιαίτερα αγχογόνες.
• Τα παιδιά αναφέρουν συνήθως ιδεοληψίες οι οποίες έχουν σχέση με φόβους γύρω από διάφορες μολύνσεις ή σχετίζονται με θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα και τη θρησκεία, ανίατες ασθένειες, όπως για παράδειγμα τον καρκίνο ή το AIDS (Toro, 1992).

Η ιδεοψυχαναγκαστική συμπεριφορά παίρνει τη μορφή επαναλαμβανόμενων πράξεων (οι οποίες μπορεί να είναι και νοητικές), τις οποίες το άτομο αισθάνεται υποχρεωμένο να εκτελέσει.

Ψυχαναγκασμοί:

Σχετίζονται με την καθαριότητα, τον έλεγχο και την τακτοποίηση πραγμάτων (Riddle et al., 1990).

Οι τελετουργίες της καθαριότητας αποτελούν το πιο σύνηθες σύμπτωμα σε περισσότερες από το 85% των περιπτώσεων των παιδιών με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (Swedo et al., 1989).

Σημαντικό να γίνεται διάκριση μεταξύ των παθολογικών ψυχαναγκασμών και των τελετουργιών που ασκούν συχνά τα παιδιά στα πλαίσια της φυσιολογικής τους ανάπτυξης.

Για παράδειγμα, μπορεί να είναι σύνηθες σε ορισμένα παιδιά να τακτοποιούν τα παιγνίδια τους σε συγκεκριμένες στιγμές και με ορισμένο τρόπο. Όταν όμως η παρεμπόδιση αυτής της τελετουργικής συμπεριφοράς κάνει το παιδί να καταπονείται και να υποφέρει, τότε οι τελετουργίες αυτές ξεφεύγουν από τα όρια της φυσιολογικής συμπεριφοράς και αποτελούν ενδείξεις της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Επιπλέον, η διαφορά των εμμονών από συνήθεις προκαταλήψεις είναι το έντονο άγχος που προκαλούν στο άτομο και ο προσωπικός χαρακτήρας τους (Shafran, 2001).