Ψυχάγειν Καβάλα Ψυχοθεραπεία

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

• Για την έγκυρη και αξιόπιστη αξιολόγηση της κατάστασης ενός παιδιού απαραίτητες προϋποθέσεις είναι οι ακόλουθες:
  • Γνώση της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού σε όλους τους τομείς.
  • Εμπεριστατωμένη γνώση της ψυχοπαθολογίας των παιδιών και των εφήβων.
  • Γνώση των υπηρεσιών και των επαγγελματιών που παρέχουν βοήθεια.
  • Ευελιξία στη συνεργασία μεταξύ των ειδικοτήτων.
  • Αξιολόγηση των προσδοκιών των γονέων από τους επαγγελματίες.
  • Αξιολόγηση των προσδοκιών των επαγγελματιών από τους γονείς.
  • Αυτογνωσία και αποδοχή των ορίων του ειδικού.
  • Σεβασμός προς το παιδί και την οικογένεια.

Η εξέταση των παιδιών εστιάζεται στη διερεύνηση:

• Αναπτυξιακών τομέων:  στον κοινωνικό, γνωστικό, συναισθηματικό ή σωματικό
• Ψυχολογικών διαστάσεων:  στην προσωπική αντίληψη του παιδιού και στον τρόπο με τον οποίο κατανοεί τον κόσμο.
• Περιβαλλοντικών παραγόντων: την επίδραση της οικογένειας και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος,
• και βιολογικών παραγόντων. ιατρικό ιστορικό του παιδιού και της οικογένειας και την πιθανή χορήγηση φαρμάκων.

Η μέθοδος εξέτασης – αξιολόγησης  εξαρτάται από τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού ή του εφήβου.

• Στα βρέφη και τα πολύ μικρά παιδιά αφιερώνεται, συνήθως, αρκετός χρόνος στη συνέντευξη με τους γονείς, όπως και στην παρατήρηση όλης της οικογένειας.
• Στα μεγαλύτερα παιδιά και στους εφήβους μπορεί να χρειαστεί αξιολόγηση όλης της οικογένειας, ενώ στη συνέχεια αφιερώνεται επιπλέον χρόνος στο παιδί και στην οικογένεια, αντίστοιχα.
• Στις μεγαλύτερες ηλικίες, μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος με τον ίδιο τον έφηβο.

Κατά την εξέταση λαμβάνονται υπόψη: το πλαίσιο, το περιεχόμενο και η μέθοδος.

• Το πλαίσιο της αξιολόγησης είναι σημαντικό, επειδή τα παιδιά και οι οικογένειες συμπεριφέρονται διαφορετικά, ανάλογα με τις συνθήκες.
• Η δυνατότητα αξιολόγησης της συμπεριφοράς του παιδιού σε διαφορετικά πλαίσια είναι ιδιαίτερα βοηθητική, σε μερικές περιπτώσεις.
• Στην αξιολόγηση των παιδιών και των οικογενειών συμμετέχουν, συνήθως, διαφορετικοί επαγγελματίες υγείας.

Η επιτυχής κλινική συνέντευξη στηρίζεται:

• στην ικανότητα συνδυασμού των αναφερόμενων πληροφοριών,
• στην προσεκτική παρατήρηση,
• στην εκδήλωση ενδιαφέροντος για το παιδί και την οικογένεια
• και σε αντικειμενικές μεθόδους.

Η χρήση σταθμισμένων συνεντεύξεων είναι ιδιαίτερα βοηθητική και στην κλινική πράξη, εκτός από την έρευνα, επειδή:

• οργανώνει τη σκέψη του κλινικού,
• και τον οδηγεί και τον βοηθά να διαπιστώσει, την παρουσία ή απουσία συγκεκριμένων συμπτωμάτων.

Η εκτίμηση των γνωστικών λειτουργιών αποτελεί σημαντικό μέρος της διαγνωστικής διαδικασίας.

Η εξέταση εστιάζεται στο πρότυπο:

• των δυνατοτήτων και δυσκολιών,
• στις δεξιότητες λόγου, προσοχής και οργάνωσης του παιδιού ή του εφήβου,
• η δομημένη αξιολόγηση με σταθμισμένες δοκιμασίες νοημοσύνης είναι απαραίτητη σε πολλές περιπτώσεις.

Σύμφωνα με τον Sparrow (2000):

• Η νοημοσύνη είναι το άθροισμα της απόδοσης του ατόμου σε ειδικά σχεδιασμένες, σταθμισμένες δοκιμασίες και μπορεί να περιλαμβάνει μετρήσεις των γνωστικών λειτουργιών, καθώς και των αισθητηριακών, των κινητικών και άλλων δεξιοτήτων (Sparrow 2000). Π.χ. άτομα με κινητικές δυσκολίες (εγκεφαλική παράλυση).
• Ο όρος ‘γνωστικές λειτουργίες’ αναφέρεται στις νοητικές λειτουργίες υψηλού επιπέδου όπως η προσοχή, η αντίληψη, η μνήμη, η αφαιρετική και η κριτική ικανότητα, η επίλυση προβλημάτων και οι διαδικασίες ενσωμάτωσης και ελέγχου, που έχουν σχέση με τις εκτελεστικές λειτουργίες του σχεδιασμού, της οργάνωσης, της επιλογής και εκτέλεσης στρατηγικών.

Ο κλινικός μπορεί να προχωρήσει στην ενημέρωση και στις προτάσεις προς τους γονείς και το παιδί, όταν έχει απαντήσεις, στις ακόλουθες ερωτήσεις:

• Διευκρινίστηκε η διάγνωση;
• Ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση;
• Πως εκδηλώνεται η διαταραχή στο συγκεκριμένο παιδί;
• Ποιες είναι οι επιπτώσεις στη συγκεκριμένη οικογένεια, στα αδέλφια;
• Κατανόησαν οι γονείς τις επιπτώσεις της διαταραχής;
• Πρέπει να γίνουν άλλες εξετάσεις ή παραπομπές;
• Πηγαίνει το παιδί σε κατάλληλο σχολείο;
• Ποια είναι η άποψη/αντιμετώπιση από το δάσκαλο;
• Υπάρχουν οικογενειακά θέματα για τα οποία οι γονείς χρειάζονται βοήθεια;
• Τ ι είδους θεραπεία;
• θα ήταν βοηθητική η συμμετοχή σε ομάδα γονέων, η συμβουλευτική-υποστηρικτική, η ατομική θεραπεία του παιδιού, άλλη;